ครูนอนค้างคืนที่สุสานเพื่อหาคำตอบให้นักเรียน
สิ่งที่เด็กๆชอบพูดคุยเเละเล่าให้กันฟังอย่างน่าตื่นเต้นก็คือเรื่องผี
เด็กๆหลายคนทั้งเด็กเล็กเด็กโตนั้นความสนุกสนานกัน แต่รู้ไหมครับว่ามีเด็กบางคนในห้องที่กลัวผีอย่างหนัก เวลาจะเล่าเรื่องผีหรือเรื่องลึกลับเขาจะมุดหัวเข้าใต้โต๊ะทันที
ครูเองชอบเล่าเรื่องผีให้เด็กๆฟังเป็นประจำ เล่าตามหนังสือผีนั่นเเหละครับในชีวิตจริงนั้นไม่เคยเห็นหรอกฮาๆๆๆ แต่เด็กก็ชอบนะครับ
คำถามที่เด็กๆชอบถาม คือเมื่อเปิดประเด็นมาต้องขึ้นด้วย ผีมีจริงไหมครับครู?
คำถามนี้ครูเองก็สงสัยอยู่เหมือนกัน สงสัยมาตั้งแต่เด็กจนอายุ35ปีแล้วยังไม่เคยเจอผีเลย
ความสงสัยนี้มันเริ่มทวีคูณขึ้นเรื่อยๆสุดท้ายครูต้องไปพิสูจน์ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
ตอนจบม.3ก็ไปบวชเณรภาคฤดูร้อน ช่วงที่บวชนั้นก็ไม่เคยมีเรื่องลึกลับอะไรเลย
ครูเป็นคนรักสันโดดชอบความเงียบสงบ ตอนม.4เคยไปนอนที่วัดป่า ตอนนั้นเป็นป่าช้าแต่มีหลวงพ่อมาจำพรรษาอยู่1รูป ช่วงเริ่มบุกเบิกป่าช้าเป็นวัดป่านั้นชาวบ้านก็จะสร้างกุฏิสร้างศาลา บรรยากาศก็คือป่าช้าที่มีต้นไม้ใหญ่น้อยทั่วๆไป มีถ้วยจานเครื่องเซ่นไหว้ให้เห็นกันเกลื่อนกลาด และก็มีศพที่เขาดอยไว้ประปรายคือศพที่เขาโบกปูนซีเมนต์ไว้ให้ย่อยสลายเหลือแต่กระดูกอีก1ปีจะมาเอากระดูกไปเผาทำบุญอีกที ถึงจะเริ่มเป็นวัดป่าแล้วก็ตามแต่ก็มีบางศพที่ยังเอาไปเผาที่นี่อยู่ ซึ่งวัดในบ้านก็มีเมรุแล้วนะ ครูเองก็ชอบไปนอนค้างคืนที่วัดป่าบางวันก็ไปนอนกันเพื่อนอีกคน บางวันก็ไปนอนคนเดียว ครูนอนในศาลาหลวงพ่อนอนในกุฏิ ตอลดที่นอน1ปีก็ไม่เคยเจอเรื่องลึกลับอะไรเลย
ครั้งเมื่ออยู่ม.5ก็ไปนอนที่โรงเรียนอีกเพื่อซ้อมวาดรูปแข่งขันทักษะวิชาการประจำปีนั่นเเหละครับ โรงเรียนนี้เป็นป่าช้าเก่ามีต้นไม้เยะอมากๆ ครูนอนในหอประชุม บนเวทีหอประชุมจะมีห้องด้านข้างซ้ายขวาอยู่4ห้องและมีห้องน้ำในตัวด้วย ครูนอนทางขวาและมีรุ่นพี่นักดนตรีนอนฝั่งซ้าย ทางขวานี่เเหละครับติดขอบรั้วโรงเรียนจะมีต้นโพธิ์ต้นใหญ่ที่เป็นจุดที่เขาเผาศพมาก่อน ซึ่งก็อยู่ห่างจากห้องครูแค่20เมตรเอง บางครั้งครูอาบน้ำตอนดึกๆโผล่มองชะเง้อออกไปดูก็ไม่เจออะไร
รุ่นพี่นั้นเขานอนมาก่อนแล้วพอเขาจบม.6ก็ออกไป ครูนอนตอนอยู่ม.5พอเสร็จกิจกรรมแข่งขันทักษะวิชาการเเล้วแต่ว่านอนที่นี่รู้สึกสนุกดีนะก็เลยนอนอยู่ต่อคนเดียวจนจบม.6เลยครับ 2ปีที่นอนก็ไม่เคยเจอเรื่องลึกลับอะไรเลยทั้งๆที่โรงเรียนนี้เป็นป่าช้ามาก่อน
และพอเข้าไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยแล้วก็ยังไปเป็นเด็กวัดอยู่3ปี คือปีที่1เข้าไปอยู่ในหอในแต่ขึ้นปี2ต้องออกมาอยู่หอนอก แต่ครูได้มารู้จักกับหลวงปู่รูปหนึ่ง ท่านมีสำนักสงฆ์อยู่ครูก็อยุ่กับท่านที่นี่คอยช่วยเหลืออะไรหลายๆอย่าง นอนในศาลาหลังหนึ่งที่ว่างๆ ที่วัดนี้มีศพแม่ชีซึ่งเป็นโยมแม่ของหลวงพ่อนั่นเเหละ เป็นศพเเห้งๆไม่เน่าเปื่อยบรรจุอยู่ในโลงกระจกวางไว้ในศาลาหลังเล็กๆหลังวัด ครูเองก็ชอบไปนอนกลางวัน นั่งอ่านหนังสือ อยู่หน้าศพแม่ชีนี่เเหละ สงบดี ตลอด3ปีที่อยู่ที่นี่ก็ไม่เคยเจอเรื่องลึกลับอะไรเลย
จนมาถึงทุกวันนี้ก้ไม่เคยเจอผีเลย แล้วเราจะตอบคำถามนี้กับเด็กๆยังไง สิ่งที่ครูพอจะทำได้ก่อนจะตอบคือต้องพิสูจน์เพื่อหาคำตอบ คือถ้าเราตอบเด็กๆว่าผีมีจริงทั้งๆที่ไม่เคยเห็นก็คงจะไม่ถูก หรือตอบว่าผีไม่มีก็คงจะไม่ถูกเสียทีเดียว อย่าลืมนะครับเด็กๆเขาถามใครๆถามคนอื่นๆเขาจะตอบยังไงตอบตามความเชื่อของตัวเองก็แล้วแต่ แต่คนเป็นครูนั้นคำตอบที่เด็กได้มีอิทธิพลต่อนักเรียนอย่างมหาศาลนะครับ คำตอบนั้นจะต้องเป็นคำตอบที่ดีที่สุด ครูจึงต้องไปพิสูจน์เพื่อให้ได้คำตอบที่ชัดเจนกว่านี้ก่อน
ก่อนจะนอนค้างคืนครูต้องเข้าไปสุสานคริสต์4รอบไปคนเดียว สุสานนี้ครูรู้จักเพราะเคยมาร่วมงานศพคนรู้จักครั้งหนึ่ง ทางเข้านั้นรถสามารถวิ่งเข้าไปได้ลึกสุดเลย ก่อนถึงสุสานจะมีสถานฌาปณกิจอยู่ก็จะมีเเค่ศาลาเเละเมรุอยู่ ไม่ใช่วัดนะครับ เเถวเหนือจะมีที่เผาศพแยกออกจากวัดอยู่อีกที่ครับ ครูเองต้องไปเดินสำรวจสุสานดู ข้างในเต็มไปด้วยโลงศพนับไม่ถ้วนบรรยากาศเงียบสงบอยู่คนเดียวหลอนมาก บนโลงก็จะมีรูปคนตายพร้อมชื่อทำให้เราจินตนาการเข้าไปถึงข้างในโลงเลยว่าศพมีหน้าตาอย่างไร บางวันก็เอากีตาร์ไปดีดเล่นเพื่อสร้างความบันเทิงให้หายกลัวก็มี ครูเดินเล่นอยู่ข้างในสักพักแล้วออกมา เข้าไปเพื่อปรับจิตของเราก่อนขนาดกลางวันยังหลอนนะครับแล้วกลางคืนจะขนาดไหน
ครูเข้าไปสุานครั้งแรกไปร่วมงานศพคนรู้จัก ครั้งที่2ขับเข้าไปถึงข้างในสุดแล้วรีบขับออกมาเลยใจไม่สู้ครับหลอนมาก ครั้งที่3เอาหนังสือไปอ่านด้วยครั้งนี้มีผู้ชายหนึ่งคนขับมอไซค์เข้ามานั่งเล่นเขาบอกว่ามาบ่อยชอบความสงบของที่นี่ ก็รู้สึกอุ่นใจหน่อยที่มีเพื่อนด้วย ครั้งที่4เอากีตาร์ไปดีดเล่นด้วย
ในที่สุดครูก็ต้องพิสูจน์ให้ได้ความสงสัยมันเกาะกินหัวใจครูมาตั้งแต่เด็กแถมยังต้องมาตอบคำถามของนักเรียนด้วยมันสุดๆแล้วครับ เย็นวันที่13สิงหาคม 2560 วันนั้นจำได้ว่ากลับมาจากธุระที่เชียงราย ถึงบ้านประมาณ18.00 น.แล้ว พอถึงบ้านก็ขนเต็นท์ อุปกรณ์ขึ้นรถ แวะยืมเพาเวอร์เเบงค์นักเรียน2อันแล้วซิ่งรถไปสุสานเลย
คืนนั้นครูใส่ชุดเท่เลยนะคิดว่าต้องให้เกียรติสถานที่ พอไปถึงก็เริ่มมืดละเอาเต็นท์มากางในศาลา ศาลามีแค่หลังคากับเสานะครับมองออกไปข้างนอกเห็นแต่โลงศพล้อมรอบเต็มไปหมด กุญแจรถนั้นเอาไว้ในกางเกง รองเท้าหนังหุ้มส้นนอนไม่ถอดเลย คือเมื่อมีเหตุฉุกเฉินขึ้นมาก็พร้อมที่จะสตาร์ทรถนั่นเเหละ ก่อนนอนครูกล่าวอธิษฐานว่า "คืนนี้ลูกขอมานอนที่นี่เพื่อต้องการคำตอบทางวิทยาศาสตร์ว่าผีมีจริงหรือไม่ ถ้ามีก็ขอให้เจอแบบพอได้คำตอบก็พอนะ อย่ามาทำร้ายกันเลย" คืนนั้นครูถ่ายรูปลงในเฟสมีคนมากดถูกใจและติดตามสามร้อยกว่าคน ครูเสียบหูฟังเพลงทั้งคืน ออกไปข้างนอกไม่ได้เลยยุงเยอะมาก บรรยากาศช่างหลอนเหลือเกินเเต่เพลงที่ครูฟังนั้นช่วยบรรเทาความกลัวได้เยอะเลย คืนนั้นครูเริ่มจะหลับประมาณ 02.00 น. หลับๆตื่นๆ จนถึง05.00 น.ตื่นมาฟ้าเริ่มสว่าง จากนั้นก็เดินสำรวจดูรอบๆ สรุปทั้งคืนไม่มีอะไรผิดปกติเลยครับ ก่อนจะออกจากสุสานครูได้กล่าวขอบคุณสถานที่เเห่งนี้ที่ให้ความรู้ให้พิสูจน์อะไรหลายอย่างที่มีค่ามากกว่าเรื่องลึกลับ
รูปนี้เวลาประมาณ18.40 น. 13 สิงหาคม 2560 ขอสงวนชื่อสุสานเเละที่อยู่นะครับ
ขอบใจเพาเวอร์แบงค์เด็กๆมากนะจ๊ะ
สิ่งที่ครูได้จากคืนนี้ คือ
1.ครูใจกล้าพอที่มาพิสูจน์ตอนกลางคืน ครูเคยโดนเพื่อนบางคนสบประมาทว่าไปกลางวันใครก็ไปได้ แต่กลางคืนสิ กล้าไหม วันนี้เพื่อนครูคงจะได้คำตอบเเล้วนะ
2.ครูชนะใจตัวเองที่ทนอยู่ได้ทั้งคืน เหมือนรู้สึกว่าเราจบปริญญาชีวิตเเล้ว
3.ครูได้คำตอบให้นักเรียนแล้ว "ถึงแม้ว่าจะไม่เจอผีก็ตามอย่างน้อยครูก็มีความมั่นใจที่จะตอบคำถามนักเรียนว่า เมื่อคืนครูไปนอนที่สุสานมาเเล้วนะแต่ไม่เจอผีเลย ไม่รู้ว่าครูไม่เจอผีหรือผีไม่เจอครู หรือไม่มีใครเจอใคร แต่เอาเถอะ ครูก็จะไม่ฟันธงว่าผีมีจริงหรือไม่มีนะ ถ้าอะไรที่เราเชื่อเเล้วมีผลดีต่อเราต่อสังคมไม่ทำให้ตัวเองผู้อื่นเดือดร้อนก็จงเชื่อไปเถอะ"
ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามมากๆครับ สวัสดีครับ
ท่านสามารถเข้ามาพูดคุยได้ที่
ครูปัญญา กายะชาติ ครูศิลปะ
2 มิถุนายน 2562
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น